Min Sie`enborg

Von Fritz Husmann

Min Heimatort, min Sie`enborg,
Du leewe lüttje Flecken,
Nah Di deiht mi dat Dag un Nacht
In`n Drom so faken trecken,
För alle Tieden hebb ick Di
Mi fast in`t Harte slaten
Un doh, solang ick leben mag,
Von Sie`enborg nich laaten.

De Siedebäck, se puddelt lies
Dör weeke gröne Wischen
Mit uppgekreupte Böxen döhn
Wie Jungens in ehr fischen,
Ick seeh de grode Möhlenbrüch,
Wo wi so gern an speelen,
Un hör dat Klappern un Gepülsch
Von Dohrmanns Watermöhlen.

De Bleekhütt un de Fleckensbleek,
Wo all dat Linne bleeke,
Dat Logesteg un Schrewen Busch
Ick gern nu wedder sööke.
De Schoole steiht so klor vör mi,
De Kanter steiht dor binnen,
Bringt Reeken uns un Schrieben bi
Un lett uns Sätze finnen.

In`n Schummern hebbt üm Nahbers Schün
Kiek üm de Eck“ wi loopen,
Bet Kaspers Vadders Wächterhorn
Nah`n Bette uns moßt roopen,
Un geewt in`n Winter Snee un Is,
Denn güng dat Slittschoh flitschen,
Upp Diek un Bäk un Fladderwisch
De Glitschebahn blankglitschen.

De Suhöst un dat Staaster Holt
Ook kann ick nich vergeeten.
Wo wi bi Has`- un Jägerspeeln
De Böxen uns tweireeten,
Un wo se gern wi Sööken speeln
In Pächters Scheeperkaben
Un wöltern in dat Hau denn rüm
In`n Hahnenbalken baben.

Upp`n Holtplatz worr dat Schützenfest
Dat beste Fest von allen,
Wo all de groden Schützen denn
Ehr Büchsen leeten knallen,
Dor schööten se den König ut
Un leeten em hochleben,
Keen grödern Mann as düsse Mann
Hett`t denn in`n Flecken geben.

Wie Jungens hebbt ook helle weg
Eeen König uns utschaaten
Un hebbt em as de groden Lüh
Ook dreemal leben laaten.
De König un de Königin
Se kreegen Ehrenporten
Un in de Telten ohlt un jung
Ehrn Schottsch un Waltzer schorrten.

Min Heimatort, min Sie`enborg
De leewe lütje Flecken,
Wo leew ick Dine Gäbelhüs
Un Dine Oeehrn un Ecken,
Nah Di hen steiht min Hart un Sinn,
So lang mi Gott lett leben.
Upp unser ganze Welt dor deiht`t
Een Sie`enborg bloß geben!